Yine o bankda oturuyor olmak isterdim. Maviyi hatırlatıyorsun bana mutluluğun resmi huzur ve sessizlik. Orda sadece ben varım ve sonsuz sessizlik . Ufuk çizgisi bile silinmiş hafif beyaza çalan bir mavide. İskelenin orda ki tek bir ağaç varya hani. Günlerce aylarca sonsuza dek köklerim sökülünceye kadar kalırdım orda . Belki kışa doğru dalgalar yalardı eteklerimi birer birer. Yaz olur serinlerdi insanlar gölgemde ve ben yine yalnız kalır izlerdim mavilikleri.İstabul'un deniz trafiği yoğun olur gemiler geçerdi birer birer önümden ve martıları ardında sürükleyerek selam verirlerdi. Arkalarında köpükler bırakarak süzülürler denizde ardlarına bakmadan giderlerdi.
Akşama doru fırtınalar kopar gitmek yalnızlık kalmak yalnızlık binemem vapura bir adım geri bir adım ileri hep bir çelişki. Gökyüzünde değilde gözlerimde birikir yağmurlar ve kimse duymaz elimden tutun dediğimde...
Not; fotoları ben çektim adalar daha bir güzel olur son baharda...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder