Bi yerlerde senin yılgın yıkık döküklüğün olmadıkça ben ben de yokum aslında. Senin hiç bilmediğin diyarlarda arıyorum kendimi. Bulmayı ümit ettiğim aşk belkide. Yüreğimi delip geçercesine kanatan fakat bağımlı olduğum acıydı aradığım kim bilir. Ama yorgun düşlerimde seni gördüm gecelerce. Nerede olduğunu kim olduğunu bilmeden yaşadım yıllarca. Tenini sesini kokunu merak ettim günlerce. Ruhunu görüyor beni saran sarmalayan benliğini hissediyorumm ama ne cismin var karşımda ne de sesin.. yanılıyorum her aşkda bir adım daha uzaklaşırcasına senden. O her adım yaralıyor yüreğimi. Ümitlerim soluyor sensiz güneşsiz bahçelerimde. Ne su ne de benim onlara verebileceğim sevgi hiç biri ayakta tutamıyor çaresiz yok oluşlarını izliyorum. Artık silikleşiyor düşlerim inancın yitirilişi bu belkide. Kimbilir belki vazgeçişlerimden biridir sadece. Vazgeçip yeni ufuklara yelken açıyorum. Seni ve sen sanıp bağlandıklarımı ardımda bırakarak gidiyorum sesiz mağrur bi okadarda yenik. Şimdi ölü toprağı serpiyorum bahçelerime yeni yeniden yeşermesin o tohumlar diye. Ama biliyorum çabam boşuna. Ben durdukça zihnim benliğim ruhum rengini yitirmedikçe yine yeniden yeşericek tohumlar. Her geçen gün biraz daha sağlamlaşacak kökleri tutunacaklar hayata. Yine yine yeniden aşık olacağım hayata ve sana ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder