26.11.11

Yum Gözlerini Sevgilim

Hadi baştan alalım zamanı…

dün gece her zamankinden daha erken uyurken, ben yine seni düşünmüş olayım.

Gün ışığından ne farkı var ki aymamış dünyanın bir anda aydınlanmasının. Ansızın noktalanıyor her şey kafada. Bir küçük zaman yetiyor günlerin ayların yapamadığına. Doludan alıp boşa, boştan alıp doluya kondurupta bir türlü sığmayan her şey halloluyor sen hiç fark etmeden.

Hallolmuş sayalım …

yani hiç olmamış tüm bunlar.

Kolaymış ya kurtulmak , gözlerini yumup yastığa başını koymak kadar kolay ya herşey… Yumduk gözlerimizi; bir çift gözün gördüğünü görmemiş saymakla bitiyorsa herşey bitti diyelim biz buna. Bitti derken sıkı sıkı yumulan o gözlerden neler geçtiğini bir biz bilelim.

Şişştt! sus söyleme sakın, kimse bilmesin istedim. Arada fısıldarken duyan duymuştur elbet.

Peki şimdi uyur taklidi yapan çocuklar gibi olmadıkmı? Biraz sonra tekrar açmıcakmış gibi sıkı sıkıya yummadıkmı gözlerimizi. Biraz sonra fark edilecek heyecanıyla geçiyor saniyeler. Kanımda dolaşan adrenalinin kızgınlığıyla atıyor kalbim.

Göz kapağının altında fır dönen iki deli göz bebeğinden öte gördüklerim.

Her anın belleğe kazınmışlığından çok sinen yansıması etkiler.

Yorganı başıma çekip döktüğüm göz yaşları gibi sevgilim. Onlarda gözlerim kapalıyken süzülüyor yanaklarımdan. Benim özlemlerim var rüyalarıma yansıyan. Hasretlerim var geceleri daha da ağırlaşan. Birde benim düşlerim vardı…

Şimdi yumalım gözlerimizi sevgilim!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Sayfalar